چند وقتیست دلم برای باران تنگ شده ...

در کویر دل خشکیده ام .. منتظر باران . . رحمت الهی هستم

تا ببارد بر دل خسته ام ..

و زنده کند مــــرا . .

رها کند مــــرا . .

از نا خالصیهای این مردم . این تاوان من است .. میدانم ....

چون انها را بر تو ترجیح دادم بی انکه متوجه باشم . .

آن زمان که باید با تو مناجات میکردم و روحم را جلا میدادم ... نکردم .

عمری پی اغیار دویدیم . . . از یار بماندیم و به مقصد نرسیدیم . .    . . 

تو مرا ببخش .   .   .  . و لطفت را مثل همیشه شامل حالم کن .

و زنده کن مــــرا . .   .  .   .       پـــــــروردگـــار مــــــن          .

باران

هوای دلم ابریـــست . . . . . . . .

نم نم باران بر شیشه دلم میزند . . . و نوید روزهای بارانی را میدهد . . .

دلم برای روشنی افتاب تنگ شده . .         کــــاش . . . .

ای کاش بار دیگر بتابد بر دل خسته ام .

بر روح تاریکم . .

بر جسم بی جانم . .

بر چشمان کم سویم . .

بر قلب سَردم . .

.....

کاش برای ناراحتی هایمان زمان خاصی بود . . . که همیشه گی نبود . . .

ولی . . . ولی عادت کرده ام انگار . . .        ناراحتی و غم ، مونس تنهایی هایم شده . .

شاید سرنوشتم همین باشد . . .    . . .

شاید . . . .    . . . . .

 

می خواهم رها شوم ....

میخواهم در آسمان دلم اوج بگیرم ... بال ندارم ..

اما دلی دارم ..خسته از دنیا .. خسته از انسانها ..خسته از وابستگی ها .. خسته از تلاشهای بیهوده

همینها برای اوج گرفتن دلم کافیــــــــــــست .

برای رها شدن .. میخواهم خودم را به تو بسپارم .. کاش بر من نظر کنی و کـــاش دستم را بگیری ..

که سخــــــت محتــــاج تو ام  ... .... محتــــــــاج تو ام .

بارالها .. من محتــــــــــاج تو ام ... محتـــــاج کرمت ...

یا اهل العالم بدانید ..

من محتــــاج لطف خدایم هستــــــم . . ای همه هستی من .. بر این بنده خطا کار نظری کن .

لطف و مرحمتی کن ..که چشم امیدم فقط به توست .

زمستان است و دلم برای افتاب تنگ شده .. تا دوباره بتابد و به زندگی ما انرژی ببخشد .

اما ذهنم خیلی مشغوله  . . . . . . . . . . . .

اگر این مقدار که طالب آفتاب خورشید هستم .. طالب آفتاب حقیقی و منجی ام بود ام ......

تا به حال شاید ظهور او رسیده بود . !

چقدر این روزها عجیب شده ام .. !!!

کم کاری های خودم را به بای روزگار مینویسم ... و خیال خودم را راحت میکنم .

کاش میشد در اوج ناراحتی و نو امیدی . . . . . . . .

 انگیزه ای تمام نشدنی برای بلند شدن داشت     .

 

قلبها برای آرامش

دستها برای حک کردن عشق بر روی سینه

عقل در انتظار جنون
...
نفس ها به شماره افتاده

آری “محرم” آمده . . .